ไร่ตามฝัน

     เป็นอีกทริปนึงที่ผมประทับใจครับ อยากให้เพื่อนๆมาสัมผัสกัน มีเวลาก็เติมใจให้กันและกันบ้างนะครับ อย่าเห็นความเคยชินเป็นสิ่งไม่มีค่า เรามักจะมองข้ามการทำสิ่งเล็กๆน้อยๆของคนในครอบครัวที่ทำให้กับเรา หากมีคนที่เตรียมกับข้าวไว้ให้แม้จะรู้อยู่ในใจว่าเราอาจจะไม่กิน หรือมีบางคนซื้อขนมมาฝากคุณโดยที่คุณไม่ได้ร้องขอ หรือ เก็บของเล็กๆน้อยๆที่คุณลืมไว้ และเก็บไว้ในที่ปลอดภัย อย่าลืมหากคุณจะมาเที่ยวชวนคนเหล่านี้มาเที่ยวกับคุณด้วย...ฤดูหนาวกำลังคืบคลานมา ช่างเหมาะเหลือเกินกับการเดินทางท่องเที่ยว ไม่ร้อน รวมทั้งอารมณ์ของเราด้วย แถมโชคดียังได้เจอะเจอกับทะเลหมอกได้ไม่ยากนัก ขอให้เพื่อนๆมีความสุขกับการไปเที่ยวนะครับ และเก็บพลังและเเรงบันดาลใจดีๆกลับมาเพื่อทำหน้าที่ของเราให้สมบูรณ์มากขึ้นและทำประโยชน์กลับไปให้กับสิ่งต่างๆรอบตัวเรานะครับ ไม่มีอะไรเป็นสิ่งที่แน่นอน หากเรามีเจตนาที่ดีในการทำประโยชน์ลงมือทำเลย ไม่รู้ว่าเราจะได้มีโอกาสได้ทำมันอีกไหม เข้าวัดให้ถึงวัดนะครับ อย่าเข้าไปไหว้พระเพราะเห็นว่าสวย เพราะเห็นว่าคนอื่นๆก็ทำกัน ขอให้เข้าใจในหลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อย่างน้...

     ผมได้รู้จัก ผู้ชายที่ชื่อ สมเพชร วงศ์ภูมี มานานพอสมควรประมาณเกือบๆ 6 ปี ตั้งแต่กลับมาอยู่ที่บ้าน เมื่อปี พ.ศ. 2553 แต่ผมรู้จักในนามของ พ่อเพชร ผมไม่ได้รู้รายละเอียดของแกมากนัก แต่สิ่งที่ผมได้รู้จากคนรอบข้าง คืออย่าเข้าไปนะ เขาเป็นคนตระหนี่ เป็นคนที่แปลกๆ สิ่งที่รับรู้มาเรียกได้ว่าไม่มีอะไรที่ดีเลย ด้วยตัวผมเองเป็นคนที่ไม่เคยคิดว่าการผูกมิตรเป็นสิ่งที่ยาก และยิ่งเป็นคนที่ชอบในแนวทางเดียวกันแล้วด้วยยิ่งทำให้ผมอยากเข้าไปสนทนาด้วย วันแรกที่ไปแถวบ้านแกผมก็ไปคุยกะญาติซึ่งบ้านของญาติผมก็อยู่รั้วติดกันกับบ้านแก ผมก็พูดคุยกับญาติไปและแอบมองเข้าไปในพื้นที่บ้านของแก เพราะสามารถมองเข้าไปและเห็นได้ชัดเจน จะเห็นผู้ชายคนหนึ่งจับไม้กวาดๆใบไผ่ และมองเห็นใบไผ่ลู่ตามลม การเคลื่อนไหวของใบไผ่มันยิ่งทำให้เร้าความรู้สึกของผมอยากเข้าไปพูดคุย ก็เลยตั้งเป้าหมายว่า พรุ่งนี้จะเข้าไปคุยกับแกให้ได้ วันแรกที่เข้าไปที่บ้านแกก็เป็นเหมือนกับที่ทุกคนบอกเลย แกไม่ค่อยสนใจ และสายตาประดุจหนึ่งว่า เฮ้ย เฮ้ย มาอะไรกันแน่ แต่ผมเองก็ไม่ได้ย่นย่อ เพราะก่อนจะได้เข้ามาก็รู้อยู่แล้วว่าจะต้องเจออะไรประมาณนี้อยู่...