บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก 2011

Information Update

อีก 2 วันจะเป็นวันเพ็ญเดือน 12 ซึ่งนั่นก็คือเทศกาลลอยกระทงนั่นเอง ตอนนี้ผมห่างจากแม่น้ำโขงแค่ 400 เมตรเอง 15:41 วันจันทร์ ที่ 26/11/2555 ชีพจรลงเท้า ผมเคยคิดว่าเหตุการณ์ที่เคยผ่านมันเรียกว่า ชีพจรลงเท้าแต่ ณ วันนี้ผมรู้สึกว่าสิ่งที่กำลังเจอคือ นี่แหละคือ ชีพจรลงเท้าจริงๆ เอาไว้มาเล่าต่อ 15:04 วันจันทร์ ที่ 26/12/2554 วันนี้เป็นวันทำงานว่างสักเดี๋ยวก็อดไม่ได้ที่จะมาอัพเดท จากที่ดูข่าวก็ยิ่งตอกย้ำให้รู้ว่านี่คือผลของการกระทำที่เราทำร้ายสิ่งแวดล้อมเมื่อธรรมชาติเขาเกิดความไม่สมดุลย์เกิดขึ้น แรกๆเขาอาจรับได้แต่นานเข้าและโรคไม่ได้รับการรักษามันเหมือนคนที่เป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย  ตอนนี้ก็สงสารประชาชนที่ประสบภัย ได้แต่หวังว่ามันจะคลี่คลายโดยเร็วที่สุด Peterpan@ไร่ตามฝัน 8/11/2554 สำหรับปีนี้เป็นปีที่หนักมากทีเดียว สำหรับที่ไร่ก็เสียหายมากมาย ต้นไม้ถึงกับไม่ออกดอก ออกผล และบางส่วนก็กำลังจะตาย ก่อนพายุนกเตนก็ว่าหนักแล้ว แต่พอนกเตนมาฝนตกทั้งวันทั้งคืนเล่นเอาผมหายใจไม่สะดวกเลยทีเดียวทั้งที่พื้นที่ก็อยู่สูงแต่ติดตรงที่มันเป็นทางน้ำไหล ดินก็อุ้มน้ำไว้มากและรากต้นไม้ก็เน่าทำให้บางส่วนก็ตา

เรื่องเล่าจากสองข้างทาง

รูปภาพ
      ทุกภารกิจในแต่ละวันและทุกครั้งที่ผมเดินทางผมก็จะมี '' ปีเตอร์แพนจูเนียร์'' ลูกชายผมไปด้วยหล่อมั้ยครับ จึง ได้เกิดบทความและเรื่องเล่าจากสองข้างทาง อยากจะนำเสนอมุมมองที่ต่างออกไป จะต่างอย่างไรก็ติดตามกันได้เลยครับ      เส้นทางที่ 1           จากภารกิจในแต่ละวันทำให้ผมพบเจอเหตุการณ์ต่างๆที่ทำให้ผมสามารถอมยิ้ม หรือบางครั้งยิ้มแบบกว้างๆโดยไม่อายใครเลยก็มี สดๆร้อนๆเมื่อวานเย็นหลังกลับจากส่งผักที่ตามรายทางถนนมิตรภาพขาออกจากจังหวัดหนองคายสู่อุดรฯผมมองเห็นชายคนนึงเขาเดินไปซื้อข้าวโพดคั่วถุงนึง รสชาด ขนาดถุง ราคา นั่นไม่ใช่สาระสำคัญแต่หลังจากที่ชายคนนั้นเดินออกจากร้านแล้วก็เข้าห้องน้ำในปั้มน้ำมัน (ชายคนนั้นถ้ามองครั้งแรกจะรู้ได้เลยว่าเขาต้องทำงานก่อสร้างแน่นอน เพราะชุดที่เขาใส่ยังเปื้อนเศษปูนเศษดิน แต่นั่นยังไม่ใช่สาระสำคัญ) ผมก็เลยเดินไปกะจะซื้อสักถุงพอเดินไปถึงพ่อค้าก็บอกว่านี่ชายคนนั้นเขาจะซื้อไปฝากลูกสาวของเขา หลังจากที่ชายคนนั้นเดินออกจากห้องน้ำ ถุงข้าวโพดคั่วยังอยู่แล้วเขาก็เดินไปขับรถมอเตอร์ไซด์ หน้าที่เปื้อนรอยยิ้มของเขา เวลามองผมแอบรู้สึกได้ว่าเขากำลังรอคอยจะเจอใค

ผลผลิตของไร่ตามฝัน By Peterpan@ไร่ตามฝัน

รูปภาพ
1.ชะอมไร้หนาม (ผักขา) 2. ดอกขจร สลิด หรือขิก 3.มะเขือพวง (บักแข้ง) 4.กล้วยน้ำหว้า/หอมเกษตร 5.ผักหวานบ้าน 6.มะละกอแขกดำ(ส้มตำ)

รวมภาพบรรยากาศต้นปี 2554

รูปภาพ
ตามหัวไร่ปลายนาจะเห็นดอกไม้สวยแบบนี้บ้าง แต่ก่อนนี้เยอะมากตอนนี้ชาวบ้านโค่นลงเพื่อปรับพื้นที่ทำนาก็เลยเหลือไม่เยอะเท่าไร่ ส่วนตัวผมจะเอาดอก(จาน)เป็นสัญลักษณ์แสดงว่ากำลังเข้าสู่ช่วงการเข้าค่ายพักแรมของลูกเสือยุวกาชาด สมัยก่อนจะชอบเด็ดดอกมาแล้วดูดกินน้ำที่อยู่ข้างในเพราะว่ามันหวานดี นี่ก็กระเจี๊ยบเขียวปลูกไว้ จะบอกบอกว่าปลูกง่ายมากแต่ตลาดแถวบ้านไม่ค่อยดีใครทราบว่าทำเมนูอะไรอร่อยๆก็แนะนำบ้างนะครับ วันเสาร์ที่สองของเดือนมกราคม ของทุกปีเรารู้กันดีว่าเป็นวันเด็กแห่งชาตินั่นเอง นี่ก็ที่โรงเรียนเก่าของผมเอง โรงเรียนบ้านหนองนาง นี่ก็อีกมุมนึงมีเวทีให้กับเด็กเล็กเด็กโต ได้ร้อง เล่น เต้น สนุกกันทั่วหน้า ปิดท้ายด้วยเหล่าขาแดนซ์ประจำงานวันนี้ ว่าที่นางแบบ ดูแล้วมืออาชีพยังต้องอาย อิอิ จากงานวันเด็กก็มาอัพเดทบรรยากาศที่ไร่ กันต่อนี่ขนุนเพราะเมล็ดเห็นลูกสวย และก็หวานลองเพาะปรากฎว่าโตด้วยแฮะก็จัดการนำมาขึ้นประกวดซ่ะเลย และเอาใจช่วยว่าจะผ่านแล้งนี้ได้มั้ย เขาบอกว่าการปลูกดอกไม้สีเหลืองจะเป็นการหล่อแมลงงั้นก็เริ่มเลย ปลูกดอกทานตะวัน กำลังงามเชียว และก็มีอย่างอื่นแซมบ้าง ใกล้กันมีมะพร้าวก็งามใช้ได้แต่

ประมวลภาพช่วงก่อนสิ้นปี 2553

รูปภาพ
ช่วงนี้(ก.ย-ต.ค.)เป็นการแข่งเต้นแอโรบิค เพื่อสุขภาพบรรยากาศก็ตามข้างล่างเลยครับ ก่อนอื่นก็ต้องมาชักภาพเพื่อเก็บเป็นหลักฐานเอ้ย...เพื่อเป็นที่ระทึกเอ้ย...ไม่ใช่ เพื่อเป็นที่ระลึกเอ้ย...ถูกแล้ว 555 ดูเอาเองไผเป็นไผ...นี่ก็เป็นสมาชิกของหมู่ที่ 10 บ.คำป่าก้าวของเรานี่เอง สังเกตดีๆว่าทีมเรามีสมากชิกจากต่างประเทศด้วย...โอ้..อินเตอร์นะเนี้ย งั้นอีกสักภาพ ภาพที่ชัดเจนเหลือภาพนี้แหละ...ที่เหลือมองไม่เห็นเพราะฝนตกช่วงที่เต้น ช่วงนี้(พ.ย.-ธ.ค.)ก็หนีไม่พ้นเทศกาลกีฬา ทั้งระดับมัธยม และน้องๆระดับประถมงั้นเราก็ไปดูบรรยการศกันเลย เริ่มที่การแข่งขันกีฬาสหวิทยาเขตอำเภอท่าบ่อ ภาพข้างบนนี้คือสมาชิกทีมฟุตบอล ฟุตซอล ม.ต้น และม.ปลาย รร.หนองนางพิทยาคม ส่วนภาพนี้เป็นภาพทีมฟุตบอลหญิง ม.ต้น อยากจะให้ผู้บริหาร รร.มองเห็นความสำคัญของกีฬามากกว่านี้และเด็กบ้านเราก็มีศักยภาพ ขนาดเด็กๆซ้อมกันเอง อุปกรณ์ไม่พร้อม เท่าที่ผมได้สัมผัสจากการฝึกซ้อม และผลการแข่งขัน ผมว่าเราขาดบุคลากรที่จะทำแบบจริงจัง ขาดแรงจูงใจ ขาดสนาม อุปกรณ์ และที่สำคัญนโยบายของท่านผู้บริหาร เราปฏิเสธไม่ได้ว่าการสร้างทีม สร้างนักกีฬาก็มีค่าใช้จ่าย แต่